آجر یا آجور یا آگور واژه ای است یونانی که به خشت هایی می گفتند که احکام و فرامین دولتی روی آن نوشته میشد و بوسیله پختن این خشت ها نوشته ها را روی آن پدیدار میگشت.
بطور دقیق معلوم نیست که آجر از چه زمانی پیدا شده است ولی می توان آنرا همزمان با پیدایش آتش دانست. قدمت آن بنا به عقیده برخی از باستان شناسان به ده هزار سال پیش می رسد. در ایران بقایای کوره های سفال پزی و آجر پزی در شوش و سیلک کاشان که تاریخ آنها به هزاره چهارم پیش از میلاد می رسد پیدا شده است.
آجر یکی از مصالح ساختمانی است که با طبع و خوی بشر سازگار بوده و در هر دورانی از تاریخ به نوعی مورد استفاده بشر قرار گرفته است. از ابتدا که بشر زندگی غارنشینی را پشت سر گذاشته است و فکر تهیه سرپناهی در مغز او ایجاد شده تا خود را از گزند عوامل جوی و طبیعی مانند باد و باران و سرما و گرما و هجوم جانوران درنده و گزنده نگاه دارد به تهیه مصالحی افتاد که اولاً از لحاظ وزنی سبک باشد که بتواند آن را حمل نماید و در ثانی مقاوم باشد و به فکر ساخت آجر افتاد که علاوه بر این دو ویژگی یک ویژگی دیگری نیز دارد و آن ویژگی این است که میتوانند آنرا به شکل دلخواه دربیاورند.
ساده ترین تعریفی راکه بخواهیم برای آجر بگوییم آن است که بگوییم آجر سنگی است مصنوعی که از پختن خاک رس به شکل آجر و با استخوان بندی سنگ بدست می آید و ابعاد و تعداد آن مطابق احتیاچ ما قابل تغییر می باشد.
در ایران باستان ساختمان های بزرگ و زیبایی بنا شده اند که پاره ای از آنها هنوز پا بر جا هستند. مصرف آجر در ایران سابقه باستانی دارد و از زمان ساسانیان بناهایی بجا مانده که در آنها آجر مصرف شده است مانند طاق کسری در بیستون و یا کف دالان مسجد جامع اصفهان که برای فرش آن از آجرهایی استفاده شده است که در آتشکده های ساخته شده در زمان ساسانیان بکار رفته بود.
در ایران هر جا سنگ کم بوده و خاک خوب هم در دسترس بوده است آجر پزی و مصرف آجر معمول شده است.
در فرش کردن کف ساختمان از آجری به نام ختائی به ابعاد 5×2۰×2۰ سانتی متر و یا بزرگتر از آن به نام نظامی در ابعاد ۵×۴۰×۴۰ سانتی متر استفاده میشد. از انواع دیگر آجر در گذشته آجر قزاقی می باشد که پیش از جنگ جهانی اول روسها آن را تولید می کردند که ابعاد آن ۵/۵×۲۰×۱۰بوده است. کسب اطلاعات فنی از محصولات تولیدی کارخانه | 
